Hoezee, hormonen deel 2!

Vandaag een jaar geleden schreef ik ook een blog. Vandaag een jaar geleden hadden we geen idee wat het komende jaar zou brengen. Vandaag een jaar verder blik ik terug. Want vandaag een jaar geleden bracht ons in eerste instantie een stukje geluk. We waren in verwachting van ons tweede kindje
Exact die dag, dat manlief en ik beiden jarig zijn ontvingen we het kadootje van een positieve test. Maar de weken en eerste maanden die erop volgden eindigden heel verdrietig. Het kindje groeide niet verder en het hartje mocht geen mooie krachtige hartslag ontwikkelen. De daaropvolgende dagen waren verwarrend en verdrietig, maar uiteindelijk wisten we toch weer hoop te vinden. We zijn door het rouwproces gegaan, hebben het samen beleeft en samen verwerkt en samen konden we weer naar de toekomst kijken. We hebben onze wens daarna op zijn beloop gelaten. En toen bleek daar onverwacht snel de volgende positieve test. En op die positieve test volgden al even mooie positieve echo's en nog iets later het geweldig mooie geluid uit de doppler! Een kindje wat zich goed lijkt te ontwikkelen en steeds weer als een mooi gemiddeld kindje zich laat zien, net zoals grote zus toendertijd in mijn buik. En vandaag, een jaar verder, vieren wij weer onze verjaardag. Genieten wij van een van de laatste uitjes met zn drietjes. Want vandaag een jaar verder, loop ik alweer richting het einde van de zwangerschap. Over een maand is de uitgerekende datum en zullen we verder gaan met zijn vieren.
Lieve kleine baby, ook al zou het een geweldig verjaardagskado zijn, blijf nog maar even zitten. Nog even zullen we onze nieuwsgierigheid bedwingen. Nog even zullen we afwachten. Nog even en we zullen je begroeten, vasthouden en liefhebben. Nog even...